MARTYRS
MIRROR
To all charitably inclined Anabaptists and non-
resistant Christians:
Rechtsinnige! die Christum hebt beleden
Te volgen in een ware ootmoedigheydt;
En die ter noodt den kruys-bergh wilt betreden,
Die vol en dicht van scherpe doornen leydt;
Vertoeft, en siet nu, in does jammer-blaren,
Wat ach, een wee, een weerloos Christen naeckt
Wanneer sijn ziel met Christo soeckt to paren
En, door't geloof, na 't eeuwigh leven haeclzt.
Al siet gy a geloofs-genooten swerven,
Om Christi naem, met kommer, angst en pijn,
b'erlaten van haer huysgesin, en erven,
En dolen, in een woest landt, en woestijn,
En waer sy zijn, als vluchtelingen, woonen:
Dewijl men haer een vast verblijf ontseydt.
En vyer en swaerdt en galgh en radt gaet toonen,
Met grimrlaigheydt tot hare doodt bereydt;
Laet daerom niet a vyer'ge liefd' verkoelen,
Al waeyt den Noorden windt,* van kruys en smaedt,
Maer scherper wilt na 't faligh leven doelen,
En op gebeen a ziel tot Godt verlaet:
Want als de rose en lelye** in de doornen
Opwassen, en alsoo ontcingelt staen;
Soo Christi Kerek, en lieve uytverkoornen,
Met druck en angst, oock somtijdts zinn belaen.
Maer of al schoon, 't welck wonder schijnt, een
moeder
Het eenigh kindt, van haer gebaerdt, vergat;
So blijft nochtans de Heer ons ziel-behoeder
In eeuwighcydt, ons kroone, eer en schat.
De waerdigheydt van alles dat ntagh blijcken,
En 't beste dat een mensch op aerden heeft;
Sachtmoedige! is geensins to gehjcken
By d' heerlijckheydt *** van die hier deughtsaem leef
t.
Self Godes Soon, sijas Vaders wel-behagen,
Die al 't geschep:n eygendont geniet;
Heeft, in veel smaedt, een doorne kroon gedragen,
En van sijn volck onlijdelijck verdriet;
Die heeft a voor-gegaen, en veel geleden,
la den het kruys de seer vervloeckte doodt,
Wilt hem dan op den Martel-wegh na treden,
En achten niet het lijden, druck, en noodt.
Want als gy hebt des werelts smaedt, en schanden,
En sonden-drift, verwonnen heldelijck;
Dan suit gy in het saligh leven landen,
En wesen by Godts Heiden meldelijck:****
Wanneer haer Godt, met sael'ge glory-meyen,
En eeuw'ge vreught, en rijckdom, eer, en prael,
Sal in 't Palleys der Heem'len binnen leyen,
En wesen self haer loon, en bly onthael:
Om dat sy t'saem de werelt niet en achten,
En haer geloof bezegelden met bloedt:
Een grondt, en steun, daer op gy meught verwachten
Het Koningrijck vol eeuwigh blijvend goedt.
Daerom, o Heer! leer! ons ons doen besinnen,
Door middel van het Nieuw' herbondt, a Woordt;
Dat wy a doch tot aen de doodt beminnen,
En 's werelts korte vreught ons niet bekoordt;
Want eeuwigh is soo tang! ja is onendigh!
En valt to bang, voor die gy uyt den Throon
Van a genade stoot. hersterckt anwendigh
Het Christ-geloof, en zijt ons Schildt, en Loon.
--------
Behoedt oock voor ziel-schadelijcke tijden
D'Hooghmogende van 't Vrye Nederlandt;
Die 't Helsch geblaeck en weerloos Christen ddjden
Nie 't dulden, reyckt altijdt a vrede-handt:
Op dat wy doch, als ware Christen rancken,
Hier onder haer Gebiedt, seer vryelijck,
U met veel vrucht, en vollen wasdom dancken,
Tot glory van a Hemelsch Koningrijck.
Non est mortale quod opto.
Wanneer Jerusalem, door's vyandts swaert en
degen,
Seer deerlijck was verwoest; en 't ed'le lacobs zaet
('t Welck, als doorlautert gout, uytblonck met veel
cieraet)
Gewentelt lagh in 't bloedt, en deerelijck
verslegen;
Stracks leremias sulcks neemt in sijn overwegen,*
Dat soo de slaende bandt des vyandts henen gaet:
Hy treurt, dat selfs den rouw hem in 't gebeente
slaet:
En is in asch, en stof, al weenende, gelegen.
hreed-lievende! die oock het moort-gewelt aensiet,
Dat in den Wijnbergh Gods, van oudts af, is
geschiet;
Wie smeeckt de Heere niet, met t' saem-.qevouwe handen:
O Heer! die donck're wolck van 't Christendom of
drijft;
So niet: ons Christ-geloof dan in de hope stijft,
Dat 't hert ons niet vertsaeght in 't worgen, moorden,
branden.
lustus ex fade vivet.
_____________________
To my brother T. 1. van Braght:
Een Hemelsvyer, van lust en yver, hole de snaren
Van David aen den galm, van een bedroeft accoort:
Wanneer den angst des doodts, uyt Zion, wiert
gehoort,
Dat by sijn 's herten rouw, in Psalmen ging verklaren.
**
Soo sagh ick 't yver-vyer, o Broeder! uyt a varen,
Als gyde Martelaers van 't Nieuw Verbondt bracht
voort:
Self, op die tijdt, wanneer door*** sieckt', het klaeghlijck
woort
Tot a quam: 't Schijnt ghy sterft, wilt moeyt' en yver
sparen.
Maer hebt, des niettemin, dit bloedigh offer-werck,
Met krancke, en swacke leen, ten dienste van Gods
Kerck,
Door onvermoeyde vlijt, en yver, dus beschreven.
Derhalven, wie gy zijt, die Christum onsen Heer
Wilt volgen, in sijn woort, en Goodelijcke leer;
Wort door dit lesen doch tot ware deught gedreven.
P. van Braght.